امروز صبح به امید خدای متعال از خانه بیرون آمدم.
همان خدایی که معتقدم: همیشه به فکر بنده هایش هست.
حتي وقتی که به خاطر بعضی مسائل ناشکریش را میکنیم.
اما آنانی که به او واقعاً معتقد باشند سعی دارند در سخترین لحظات زندگیشان
شکر خدای عزیز را بکنند.
این روزها که در ایام بسیار مبارکی قرار داریم؛
خیلی از مردم,
آنانی که به هر دلیلی دعوت میشوند به حرم حضرت معصومه سلام الله علیها,
یا حرم امام رضا علیه السلام,
سعی میکنند تا به اندازه ظرفیتشان از زیارت این اماکن شریف بهره ببرند.
خوب, این بهره معنوی باید لوازمی داشته باشد.
به ادامه مطلب بروید.
سلام,
جامعه از انسانهای متفاوتی تشکیل شده است.
آدمهایی که هر یک در جامعه نقشی دارند.
آدمهایی که هر کدام بنا بر مهارت خود ادعایی دارند.
یکی کارگر است؛ میگوید من مثلاً بنا هستم.
یکی معلم است؛ میگوید: من تخصصم کار با بچه هاست.
یکی میگوید: شغلم پرستاریست و من به شغلم واردم.
یکی دیگر طلبه است؛ او هم میگوید: من کارم مربوط به دین مردم است.
و ......
حال به نظر شما چه چیزی برای این اشخاص اعتبار محکمی دارد؟
فنشان, یا شخصیت و وقار, یا درکشان از مسایل موجود؟
هر کدام اعتباری ويژه دارد.
فنشان چون اگر تخصصی باشد افراد پیرامونشان بهتر به نتیجه میرسند.
مثلاً کارگری که بنای خوبی باشد
جایی که کار میکند صاحب خانه از دستش راضی بوده:
پولی که به عنوان دست مزد میدهد با اشتیاق کامل است.
همچنین اگر کسی با تحصیلات بالا سر کار مهمی باشد؛
اگر شخصیتش متین و سنگین باشد دیگران چه دشمنش باشند چه دوست؛
از او مجبورند که تعریف کنند.
و کسی که مثلاً معلم است میگوید: من کارم با بچه هاست؛
او اگر فقط معلم نباشد و یک مشاور برای دانش آموزش باشد
دانش آموز فقط او را معلم ندانسته؛
بلکه میگوید: او مثل پدر یا مادر من است.
حال تصور کنید کسی بیاید و ادعا کند من سر و کارم با فلان قشر است؛
وقتی با یک مسئله کوچکی از سوی یک فرد از اون قشر مواجه بشود
بگوید: من دوباره به تور اینا خوردم مثلاً
طوری وانمود کند که این افراد افراد مریضی هستند.
حال به نظر شما اگر هر یک از افراد جامعه ما نسبت به شغلشان
مهارت کافی را داشته؛ ولی اگر دارای فهم مناسب از جامعه نباشند آن وقت چه مشکلاتی پیش میآید.
سلام,
امروز در تقویم ما روز ملی دختران نام گذاری شده است.
روزی که از یک نظر مقدس است.
این که این روز مصادف شده با سالروز میلاد کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه سلام الل علیها.
خب, فارغ از دعواهای الکی پسر و دخترهای امروز که پسرها میگن:
چرا یه روز هم به نام ما نمیگذارند؟
ولی به هر حال ما این روز را به بانوان و دختران نجیب ایرانی تبریک میگوییم.
ارزش نامگذاری این روز را به فال نیک میگیریم.
چون گره خورده با کریمه آل طه که ایشان خود نمونه عفت و حیا برای ما است.
حتماً میدونید که این نامگذاری نشانه ای برای دختران جامعه ما دارد.
قطعاً حساسیتی که روی پاکدامنی دختران است بیش از هر چیز دیگری حایز اهمیت است.
حتي این عفت آنان میتواند روی نسل امروز, و آینده تأثیر بگذارد.
البته این به این معنا نیست که پسرها نباید عفت داشته باشند؛ بلکه
آنان نیز وظیفه حفظ نگاه و دوری از محرمات, را دارند؛ که خود وظیفه سنگینیست.
در اینجا این نکته اهمیت دارد که بگم:
زیاد گفته اند که ما الگوهای فراوان برای خوب زیستن داریم.
که صحیح هم است.
ولی باید به این هم بنگریم, چه قدر سعی کردیم تا به این الگوها نزدیک شویم؟
مثلاً چه قدر پسران ما سعی کردند تا حفظ نگاه را مقدم در هر امری از زندگی خود کنند؟
چگونه میشود پسران ما از نگاههای آمیخته با حرام خودداری کنند؟
چگونه میشود که دختران ما از تقلید از الگوهای ناصحیح خودداری کرده؛
و به سمت الگوهای دینی سوق پیدا کنند.
چگونه ما میتوانیم الگوهای ناب اسلامی را رواج دهیم؟
خب, این دغدغه های امروز نیازمند تفکری همه جانبه از سوی ماست.
مایی که هنوز ادعای مسلمانی داریم؛ ولی با الگوهای دینی فاصله بسیار داریم.
به هر حال ضمن تبریک این روز به دختران نجیب کشورمان؛
و آرزوی خوشبختی برای همه جوانان عزیز,
از خدای منان میخوام که ما را در جهت بهره گیری از الگوهای ناب اسلامی کمکمان کند.
آمین.
خیلی از ما به نوبه کاری که داریم به حساب و کتاب مالیمان میپردازیم
اگر رئیس باشیم باید حساب و کتابهای کارمندها را تصفیه کنیم اگر هم یکجایی
قرض بگذاریم باید بخشی از آن را تا آخر سال بدهیم بعضی از ما هم اگر بدهکار باشیم خودمان را یک
جایی قایم میکنیم تا قرض دیگری را نپردازیم خلاصه از شوخی گذشته همه در این آخرسالی دنبال حساب و کتابهای مالیمان هستیم.
شنیدند که رهبری همه مسؤولان را به رفاقت بیشتر دعوت کردند
ما در 22 بهمن نشان دادیم که یک دشمن مشترک داریم امروز
بر همه مسؤولان واجب است که صحبتهای رهبری را در عمل نشان دهند که گوش می کنند
مسؤلین باید نشان دهند که دغدغه و فکر آنان مردم است
ما باید خوشحال باشیم که دشمن احمق است می دانید چرا? چون امروز دیگر تحریم هیچ کشوری را از پا در نمی آورد
مجله ی شخصی مهدی ضیایی فر.