حال و هوا

سلام,

امروز صبح به امید خدای متعال از خانه بیرون آمدم.

همان خدایی که معتقدم: همیشه به فکر بنده هایش هست.

حتي وقتی که به خاطر بعضی مسائل ناشکریش را میکنیم.

اما آنانی که به او واقعاً معتقد باشند سعی دارند در سخترین لحظات زندگیشان

شکر خدای عزیز را بکنند.

اما من امروز با مسئله ای مواجه شدم؛ که شاید برای شما نیز پیش آمده باشد.

وقتی آمدم از خانه بیرون آمدم آن طرف خیابان محل زندگیمان.

تا اتوبوسی اگر بود سوار شوم تا به محل مورد نظرم برسم.

ساعت 6.30 بود آمدم آنطرف خیابان

اما حدود 50 دقیقه میشد که منتظر ماندم اما کسی پیدا نشد نه تاکسی, نه اتوبوس

البته محله ما طوریست که اگر بخواهی از اینجا به مرکز شهر بروی باید نیم ساعت قبلش,

آماده شوی؛ یک وقت میشود زود به مقصد میرسی یک وقت هم نه.

هرچه منتظر میشوی نه تاکسی میآید نه اتوبوس.

در این 50 دقیقه یک حرف ذهنم را مشغول میکرد.

با خودم میگفتم: امروز کسی نمیخواهد مهربان باشد.

همه گاز میدهند و می روند؛  بدون اینکه توقفی بکنند.

البته یک چیز دیگر هم ذهنم را مشغول میکرد.

چرا مسؤولین شهری قم نسبت به ارائه خدمات به همه جای شهر کوتاهی میکنند؟

مگر در همه مصاحبه ها نمیگویند مردم ما, مردمی فهیم هستند؟

چرا فقط درجایی که به نفع خودشان باشد از مردم تعریف میکنند؟

فکر نمیکنم در قم, کسی از مسؤولین باشد که با اتوبوس به محل کارش برود.

همه مسؤولین بزرگوار ماشین شخصی داشته یا اینکه با ماشین اداره به محل کار خود می روند.

شاید این دغ دغه ما برایشان خیلی مهم نباشد. شاید فقط وقت برای آنها ارزش دارد

بعضی وقتها فکر میکنم, اگر مسلمان نبودیم چه طور زندگی میکردیم؟

مسؤولین شهری قم\ کمی بیشتر تلاش کنید. چرا نباید امکانات شهری در همه جای شهر متنوع, توزیع شود؟