حفظ آبرو
سلام
گاهی به خودم غره میشوم .
اینکه نمازم را اول وقت میخوانم دیگر همه چیز درست است .
البته که نماز اول وقت صفایی دارد که
جز بزرگان ما نمیتوانند به حقیقت نماز پی ببرند .
اما اگر کمی دقت کنم .. باید ببینم اگر میخواهم نمازم
نزد خدا قبول باشد باید به چیزهای دیگری نیز فکر کنم
مثل رعایت حلال و حرام خدا, مثل رعایت حق الناس, مثل دروغ نگفتن, و ....
اما با یک مرور در نت به حدیثی از پیامبر مهربانیها رسیدم
که میفرمایند : مَن رَدَّ عَن عِرضِ اَخیهِ المُسلِمِ وَجَبَت
لَهُ الجَنَّةُ اَلبَتَّةَ
هرکس آبروی مؤمنی را حفظ
کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.
(ثواب الاعمال و عقاب الاعمال)
بعد با خودم گفتم: ببین این حفظ آبرو چه قدر مهم است که خدا به کسی که
آبروی مؤمنی را نگه دارد وعده ی بهشت داده .
گفتم: خدایا شاید در طول زندگیم کسانی بوده اند که به من زیانهایی رسانده باشند
با کلمات, و با رفتار,
خیلی اوقات شیطان چنان در من اثر میگذارد که میخواهم همه کاری بکنم که دلم خنک شود
از اینکه آبروی آن فرد را برده ام .
کمکم کن هیچ وقت آبروی کسی را نبرم
و با رفتارم به او ثابت کنم که خطایی کرده و باید از خود تو عذر بخواهد
به نظر من آن چیزی که باعث رشد انسان میشود
حفظ همین آبروست .
وقتی در ازدواج زوجین به جای دعواهای بیجهت
نسبت به یکدیگر احترام قائل باشند
وقتی همسری با وجود همه مشکلات در زندگی, اما آبروی همسرش را نگه دارد
آن وقت زندگی بر آنها شیرین میشود .
مجله ی شخصی مهدی ضیایی فر.