نتم نبود.
سلام
یکی 2 روزی بود که اصلاً نت نداشتم
یعنی از هیچ کجا خبر نداشتم.
حتي تا این لحظه هم وبلاگم را هم چک نکردم.
اینترنت برای خودش دنیایی دارد.
دنیایی عجیب که آدمها را در هر نقطه از دنیا دور و برش جمع میکند.
نمیخواهم کلیشه ای حرفی بزنم. اما خوب به هر حال
این نت هم برای برخی اعتیادآور شده.
من برخی را دیدم که اصلاً نمیتوانند از نت جدا شوند.
هر وقت جایی میروند اول میپرسند اونجا نت داره یا نه؟
به نظر من وسیله ی خوبیست برای برقراری ارتباط
اما خداییش چند درصد ما ایرانیها از نت استفاده ی خوب میکنیم؟
البته مخاطبین این وبلاگ منظورم نیست.
اما حتماً گوشه و کنار کسانی را دیده اید که از این ابزار
برای مقاصدی دیگر استفاده میکنند.
این یکی 2 روز برایم بد نبود از اینکه نت نداشتم
اما سعی میکنم از این وسیله ی مفید به گونه ی صحیحش استفاده کنم.
راستش را بخواهید فیس بوک را دوست ندارم.
چندباری خواستم عضوش شوم اما برخی چیزها را دیدم
گفتم همان بهتر که نباشم عضوش.
گفتم همان بازدید کم وبلاگ برایم بهتر از هرچیز دیگریست.
مجله ی شخصی مهدی ضیایی فر.