از حرف تا عمل.
سلام,
چه قدر به رعایت حق دیگران دقیق هستیم؟
آیا همانقدر که میشنویم؛ و میگوییم؛ به آن عمل میکنیم؟
حقوق فردی را رعایت میکنیم؟
حقوق اجتماعی چه طور؟
هر فرد نسبت به دیگری چه وظیفه ای بر عهده دارد؟
بله, این دغدغه هایی بود که دیروز حین رفتن به تهران ذهنم را مشغول میکرد.
اینکه مسؤولین امروز چه قدر به رعایت این حق معترف هستند؟
در تصمیم گیریهای کلان اقشار مختلف را چگونه خواهند دید؟
در گوشه ای از این کشور پهناور که باشی
متوجه برخی ناهماهنگیها خواهی شد.
اینکه اداره ای به هر دلیلی نمیتواند به طور صحیح وظایفش را انجام دهد.
وقت تلف کردنها در ادارات به امری طبیعی تبدیل شده است.
شعار دوری از بروکراسی اداری را میدهیم ولی حذف برخی کاغذبازیها را در دستور کار نداریم.
وقتی به برخی قوانین لازم الاجرا که الآن به فاقد الاجرا تبدیل شده
رجوع کردم؛
متوجه شدم که برخی اقشار از این قوانین سود زیادی نکرده اند.
برعکس آنهایی که توانسته اند این قوانین را دور زده اند.
و امروز به این نتیجه میرسی که اگر به فکر خودت نباشی تو را هم دور میزنند.
مجله ی شخصی مهدی ضیایی فر.