سلام,

این روزها که در شهر قدم بزنی؛

میبینی که در مرکز شهر به دلیل وجود حرم حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها

جمعیت انبوهی که میآیند به سمت حرم و دلشان هوای زیارت این حرم را میکند.

جمعیتی که هرکدام با عشق و علاقه میآیند چه زائر باشد و چه مجاور.

من هم دیروز در بین این زائرین و مجاورین بودم.

و نماز جماعت مغرب و عشا  را در شبستان امام خمینی (ره) به جا آوردیم.

خدا بخواهد توفیقیست برای آنانی که هر روز به زیارت این بانوی کریمه میآیند.

بعضیها را میشناسم که صبحشان را با زیارت این حرم آغاز میکنند.

و البته بعضیها را که میگفتند: سال به سال اگر ما بیاییم حرم\

این حرف برایم سنگین بود خصوصاً اینکه این را از دهان یک بچه قمی شنیدم.

مطمئنم که گفتن این حرف از او برایش خیلی سنگین بوده. شاید.

ما که میبینیم زائرینی از راه دور میآیند تا بروند زیارت این حرم,

پس چرا ما بیمعرفت باشیم و نرویم حرم؟

شاید بعضیها به دلیل شرایط نتوانند بروند اما سلام از راه دور که از دستشان میآید. نه؟ 

خیلی از عرفای ما پشت در حرم صبحها میایستادند تا در حرم باز شود تا آنها بروند به پایبوسی این حضرت.

آیة الله بهجت توصیه شان این بود و سایر علما که از زیارت این حرم غافل نشوید.

بیاییم  کمی دقت کنیم که نسبت به زیارت این بانوی کریمه کوتاهی نکنیم.

 

دست بر سینه بگذاریم و بگوییم

السلام علیک یا بنت موسي بن جعفر

ورَحمةُ الله وَبَرَکاتُه