حال و هوا

آنچه که امروز به ذهن من میرسد این است که آیا ما قدر زیارت میدانیم یا نه?

خیلیها وقتی به زیارت یکی از این ضوات معصومین میروند وقتی از آنها میپرسیم که از این

زیارت چه حسی داری می گوید، واقعً باورم نمیشه من الآن اینجا هستم وقتی ما هم از راه دور

وبه مشهد میرویمما به مشهدیها میگوییم من اگر اینجا بودم حتمً هر روز میآیم حرم یک سؤال از قمیها

خداییش در سال چه قدر میرویم حرم مگر نمیگیم ما اهل بیت را دوست داریم اینزیارت حضرت معصومه معتدل بهشت است

اصلً همه اینها هیچ چرا وقتی در گیر و دار زندگی سراغ این بزرگواران نمی رویم همش قر میزنیم که آقا گرانیست و فلان است و

فلان به هر حال یک نکته دیگر بعضی از ما وقتی وارد حرم میشویم متإسفانه رعایت نمیکنیم منیک داستان برای شما بگم

ما در حرم بودیم یک آقایی داشت زیارتنامه میخواند یک دفعه گوشی مبایلش زنگ خورد و ظنگش یک آهنگی بود که مناسب شإن حرم نبود یک کمی حواسمون را جمع کنیم

هی قر میزنیم که چرا جوابمون را نمیدهند بابا چرا از خودمون نپرسیدیم ما چه کار کردیم به هر حال زیارت یک آدابی دارد ولی در

پایان یک حرف باقی میماند ما باید برای رسیدن به معنویت هیچ راهی نداریم جز رفتن به سوی خدا که با توسل به این بزرگواران

حاصل میشود بعضیها میروند دنبال عرفانهای کاذب به آنها میگم هیچ فایده ای ندارد با این عرفانها هیچ کس به سمت خدا نرفته که

شما بخواهید بروید

برداشت از این مطلب فقط با ذکر منبع آزاد است.