حال و هوا

سلام به رمضان،

و دوباره بوی مهربانی خدا به مشام جانها میرسد

و خداوند سخنش را بر زبانها جاری میکند [ای بنده من بیا به سوی من تا تو را اجابت کنم].

و فصلی نو آغاز میشود، فصلی که نشان از عبودیت خداست.

و خداوند درهای رحمتش را بیش از همیشه به روی ما میگشاید.

فصل بندگی میآید فصلی که کلام خدا زینت آنست؛ فصلی که دلهای مؤمنان به سمت خدا پرواز میکند.

 در این فصل برنده و بازنده مشخص میشود.

برنده آنست که خدا را با تضرع  بخواند و بازنده کسیست که کوله بارش را  از رحمت خدا پر نکند.

و ماییم و رمضان،  رمضانی که یاد خدا  دلهای بندگانش را جلا خواهد داد.

دل که جلا یافت غبار گناه از بین میرود و غبار گناه که برود انسان انسان خواهد شد.

ای بندگان خدا بشتابید به سوی رمضانی که غصه های دنیا باید فراموش شود؛ و یاد خدا باشد که در دلها آرامشی به پا کند.

ای بندگان خدا  به سمت خدا رفتن بهانه نمیخواهد، اما خدا بهانه اش را گذاشته وچه بهانه ای بهتر از ماه رمضان،  ماه رحمت خدا.

و زندگی دوباره آغاز میشود اما این زندگی فرق  میکند.

خوابش عبادت است نفسش تسبیح است.

و یاد یتیمان با علی علیه السلام رنگ دیگری میگیرد. و ما که علی و اولادش را دوست داریم باید برای رفع گره از هر مرد و زنی دست سخاوت را باز کنیم

تا خدا به چنین بنده ای ببالد.