1 ما طعم شیرین یافتن را تازه در طعم تلخ از دست دادن پیدا میکنیم.

2 لذت داشتن یک دوست خوب تو این دنیا

مثل خوردن یک فنجان قهوه گرم زیر برفه؛

درسته که هوا رو گرم نمیکنه ولی آدمو دلگرم میکنه.

3 گفت, از دوست چه دیدی که چنین  مسروری

گفت از دوست همین بس که ز ما یاد کند.  

4 گر همچو من افتاده این دام شوی

ای بس که خراب باده و جام شوی.

رند و مست و عالمسوزیم،

با منشین اگر نه   بدنام شوی.

5 گاهی گمان نمیکنی و میشود گاهی نمیشود که

نمیشود گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است

گاهی ناگفته قرعه به نام تو میشود

گاهی جدایی جدایی و بخت با تو نیست

گاهی تمام شهر جدای تو میشود.

6 گابرئیل مارسیا,

زندگی آنچه زیسته ایم نیست بلکه آن

چیزیست که به یاد میآوریم؛ تا روایت کنیم.

7کودک فالفروشی را پرسیدم چه میکنی گفت,

به آنان که در دیروز خود مانده اند فردا را میفروشم.

8 کلاغها اگرچخ سیاهند و آوازشان خوش نیست؛

اما آنقدر با وفایند که شاخه های خوشک درختان را در فصل سرد زمستان تنها نمیگذارند.

9 کاش یادت نرود روی آن نقطه پر رنگ بزرگ بین بیواوری آدمها یک

یک نفر میخواهد تو خندان باشی نکند کنج هیاهوی زمان برود از یادت.

10 ضعیفترین کلمه حسرت است آن را  مخور؛

سست ترین کلمه غرور است آن را بشکن،

لطیف ترین کلمه لبخند است آن را حفظ کن

صمیمی ترین شخص دوست من هستم فراموشم نکن.